10 listopada w naszej szkole rozpoczęły się tegoroczne obchody Narodowego Święta Niepodległości, zapoczątkowujące jednocześnie świętowanie 100 lecia powstania Wolnej Polski po 123 latach zaborów. Z tej okazji w auli dwukrotnie pokazany został program muzyczno – literacki, przygotowany w całości przez klasę 1H pod opieką Pani Magdaleny Wilk i Pani Beaty Pietrzak – Lisieckiej. To zadziwiające, jakie pokłady energii, chęci i jakie zdolności drzemią w naszych pierwszoklasistach: klasa 1H sama zrobiła oprawę muzyczną (troje uczniów zagrało na gitarze – Majka Kapturowska, Michał Brodowski, Kasper Lisowski), sama zaśpiewała wszystkie piosenki i przygotowała oprawę literacką. Dwie cudowne piosenki ("Nikt, tylko ty" – jeden z największych przedwojennych przebojów, "Nie pytaj o Polskę" Obywatela G.C.) wykonała swym niesamowitym głosem Adrianna Brzezińska z klasy 3I. Rolę Piłsudskiego odegrał mistrzowsko Gabriel Wiśniewski. Podziękowania należą się także Panu Sławomirowi Gałczyńskiemu, który wspomógł zespół podkładem muzycznym w dwóch piosenkach.

Atmosferę radości podkreślały piękne dziewczyny z klasy 1H ubrane – jak przystało na tą okazję – odświętnie, ale jednocześnie kolorowo, kobieco... Wszystkim udzielił się radosny, pełen energii nastrój, bo przy takich piosenkach jak "Ułani, ułani malowane dzieci...", "Przybyli ułani pod okienko...." czy "Raduje się serce, raduje się dusza..." trudno wpadać w melancholię. Pamiętajmy, że "gdy wybuchła Polska" w listopadzie 1918 r., wśród Polaków panowała ogromna radość i entuzjazm. Przełożyło się to później na literaturę i sztukę dwudziestolecia międzywojennego, które są pełne żartu, dowcipu.
Przedstawiony program poświęcony był Niepodległej, ale jednocześnie bardzo wyraźnie Józefowi Piłsudskiemu. Oczywiście, że do odrodzenia Polski przyczynili sie też np. Roman Dmowski, Wojciech Korfanty czy Ignacy Paderewski. Żaden jednak z nich nie tworzył polskiego wojska, które ma w polskiej historii miejsce zupełnie szczególne. Żaden także z nich nie był postacią tak malowniczą, o żadnym z nich nie powstało tyle wierszy i piosenek, co właśnie o Marszałku. Stąd pod koniec przedstawienia usłyszeliśmy fragment jego dowcipnego przemówienia dotyczący nagrywania głosu ludzkiego z 1924r.
No i wreszcie finał: klasa z dużym przekonaniem i energią zaśpiewała stary przebój "Jabłonie, kwitnące jabłonie...", ze zmienionym częściowo tekstem na potrzeby przedstawienia. A nam z okazji tego pieknego święta wypada tylko przytoczyć słowa Piłsudskiego:
"błagam: matki i ojcowie, gdy sami śmiać się nie możecie, w kąt rzućcie instrumenty pedagogiczne, gdy wesoły srebrny dzwonek śmiechu roześmianych buziaków dziecinnych w waszych domach się rozlega.
Niech się śmieją polskie dzieci śmiechem odrodzenia, gdy wy tego nie umiecie!
A gdy wam teraz do śmiechu już usta się układają, śmiejcie się do woli!".